Cocker Spaniels werden oorspronkelijk gefokt als jachthonden in het VK, waarbij de term cocker is afgeleid van hun gebruik om op de Euraziatische houtsnip te jagen. Toen het ras naar de Verenigde Staten werd gebracht, werd het volgens een andere standaard gefokt, waardoor het zich kon specialiseren in de jacht op de Amerikaanse houtsnip. Deze kleine spaniels zijn oorspronkelijk gefokt om op vogels te jagen. Ze waren vooral bedreven in het jagen op een soort vogel genaamd de houtsnip.
Hier komt de naam van de Cocker Spaniel vandaan. Net als bij de Engelse Cocker Spaniel werd de Amerikaanse cocker ontwikkeld om houtsnip en ander vederwild door te spoelen en op te halen. Ze zijn nu populair in de showring of als gezelschap, maar behouden nog steeds een deel van hun jachtinstinct. Ze zijn allemaal gefokt om te jagen, op het land of op het water, en de Amerikaanse cockerspaniël is de kleinste van het ras.
Nu fokkers hard werken om de werkvaardigheden van de Cocker Spaniel te behouden en toch aan de rasnormen te voldoen, ziet de toekomst van het Cocker Spaniel-ras er rooskleurig uit. Cocker Spaniels hebben een zacht temperament en zijn geweldige metgezellen, of je nu een alleenstaande bejaarde persoon bent of een actief gezin. Geloof het of niet, ooit had de Cocker Spaniel geen formele classificatie onder de Spaniel-variëteiten. Als kleiner ras heeft de Amerikaanse Cocker geen groot huis nodig, maar heeft hij ruimte nodig om te verzorgen en te baden, evenals een veilige tuin om te spelen, naar het toilet te gaan en te trainen.
In één versie van het ontstaansverhaal van Cocker Spaniels wordt echter gezegd dat ze voor het eerst in Spanje zijn gefokt. Aangezien de Cocker Spaniels tegenwoordig vooral huisdieren zijn in plaats van jagers, is het koppelen van de staart niet langer een noodzakelijke oefening. En aangezien de Amerikaanse Cocker Spaniel een sociale hond is die constant menselijk gezelschap nodig heeft, moet hij binnen worden gehouden om dichter bij het gezin te zijn. De American Kennel Club had echter tot 1946 nodig om de Engelse Cocker Spaniel een aparte rasgoedkeuring te geven.
Licht, intelligent en druk, de American Cocker is gemakkelijk en plezierig om te trainen met de juiste motivatie. De American Kennel Club erkende in 1946 de Engelse Cocker Spaniel als een apart ras van zijn Amerikaanse tegenhanger, waarmee een einde kwam aan een lange discussie over welk hondtype de Cocker Spaniel-titel zou kunnen dragen. Gelukkig kon het Amerikaanse Cocker Spaniel-ras zich herstellen door strenge fokwetten en de sluiting van puppymolens. Zoals bij alle jachthonden is de Amerikaanse Cocker geneigd voorwerpen te willen dragen en moet hij dus leren om gelukkig terug te pakken en te ruilen, en vooral kinderen moeten leren nooit voorwerpen van de hond mee te nemen.
In dat onderzoek had een Cocker Spaniel genaamd Tangle het beste slagingspercentage bij het opsporen van kanker, met een nauwkeurigheid van 56 procent. Volgens deskundigen is het Amerikaanse ras ontstaan door een grote toestroom van Engelse Cocker Spaniels, die in de tweede helft van de 17e eeuw naar Amerika werden gebracht (mogelijk op het Mayflower-schip). Andere kleine gezondheidsproblemen waaraan de Amerikaanse Cocker Spaniel lijdt, zijn cardiomyopathie, ectropion, urinestenen, otitis externa, heupdysplasie bij honden (CHD), hypothyreoïdie, seborroe, fosforructokinasedeficiëntie, entropion, kersenoog, leverziekte, allergieën en congestief hartfalen.
Leave Message